"Dude,
Als ik echt poep praat, wees alsjeblieft altijd direct en eerlijk tegen mij dat jij vindt dat ik poep praat en wees altijd eerlijk tegen me en lieg nooit (meer) tegen me en beloof me dat jij me nooit meer gaat wantrouwen of niet geloven als ik zeg dat ik weet hoe ik me voel! Zelfs als iemand anders (bv een psychiater) denkt het beter te weten dan mezelf, hoe ik me eventueel zou moeten voelen en hoe ik me eventueel ga gedragen. Want dude, ik heb door deze bizarre dagen geleerd, dat niemand, ook niet 4 psychiaters kunnen in mijn hoofd komen en 4 psychiaters kunnen niet bepalen hoe ik me voel en vooral niet hoe ik me ga gedragen, want ik kan zelf bepalen hoe ik me ga gedragen of voelen en of ik mensen vertrouw etc, etc...
Dude, niemand kan 'iets' over mij zeggen, waarvan ik in mijn hoofd heb, dat het naar alle waarschijnlijkheid anders ligt en waarvan ik dus die persoon eerder ga geloven, dan dat ik mezelf eerst ga geloven. Want dude, niemand kan in mijn hoofd kijken, ook niet met een fMRI of iets dergelijks! Want niemand kan ooit gaan zien wat ik precies op een bepaald moment zie, wat ik op een bepaald moment voel, wat ik op een bepaald moment denk, etc, erc. Daar ben ik tijdens mijn bizarre trip en avontuur achtergekomen.
Dat is dus het eerste ding dat ik altijd van mezelf wist. Al mijn ('bad')trips die ik met mijn vrienden had, of zelfs onbekenden, toen ik onder invloed van bepaalde middelen was (zelfs onder invloed van alleen alcohol), was dat alleen ik kon in mijn hoofd 'zien'. En niemand anders. En ik ging mezelf en iedereen eigenlijk 'testen' of zij/jullie in mijn hoofd konden kijken. Of dat als het zelfs mogelijk was dat ik jullie een soort van 'toestemming' kon geven om in mijn hoofd te komen 'kijken'. Dat is uiteraard me nooit gelukt, want tijdens al die bizarre trips waar niemand, ook niet mijn beste vrienden en zelfs ook niet degene die ik toen als mijn aller beste vriend zag (en nog steeds ziet, jij dus), konden niet in mijn hoofd komen 'kijken'. Want dat is onmogelijk, in ieder geval, met die middelen die ik toen gebruikt had.
Ik was dus altijd bezig met mezelf en met middelen waarmee we zonder woorden konden communiceren. Mijn leervraag en hoofdvraag, niet alleen tijdens TCCS, was: wie ben ik? En die vraag vroeg ik me al tijdens mijn kindertijd aan mezelf, want de 'stemmetjes' in mijn hoofd, 'adviseerden' mij soms dingen die het tegenovergestelde waren die ik, als persoon, als de beslisser van mijn gedrag en 'the doer of things' niet wilde. Dus vroeg ik me dus altijd af, wie the fuck ben ik? En wie the fuck zijn die stemmetjes dan die ik hoor?
En dit is dus wat ik allemaal tijdens die bizarre voorval in Duitsland over mezelf en over andere mensen heb geleerd. Ik zal het nu voor jou allemaal op een rijtje proberen te zetten, ok?;
1. Niemand, zelfs psychiaters en mijn beste vriend, kan in mijn hoofd kijken en ik kan niet in hun hoofd gaan kijken. Dat is onmogelijk zonder de juiste middelen....
(To be continued)